Ik spreek regelmatig mensen die in hevige strijd met zichzelf bezig zijn oude emoties, trauma en pijn los te laten en dat is natuurlijk super fijn. Maar loslaten werkt niet altijd en eigenlijk zelfs bijna nooit. Dat komt omdat als je iets wilt loslaten, dat je er eigenlijk vanaf wilt en dat is wat we eigenlijk altijd al hebben gedaan met onze emoties en onze pijn. Dat wat we niet willen zien proberen we weg te drukken. We willen ervan af en wat gebeurt er dan? Dan komt het in de schaduw terecht, maar het is er nog steeds alleen zien we het niet.
“Als je dat liefdevol en in zachtheid naar jezelf toe kan laten vanuit je hart dan zal je zien dat het op een gegeven moment op magische wijze gaat verdwijnen uit jouw leven.”
Hoe harder je probeert iets los te laten of weg te duwen, hoe harder het resoneert in energie en mee dendert in je systeem. Je zit er juist aan vast en zal steeds weer dezelfde uitkomsten en situaties aantrekken. Dat waar je vanaf wilt, zit je juist aan vast en alles wat je aandacht geeft groeit. Als je ergens vanaf wilt is dat een oordeel van je ego. Eigenlijk zeg je: “Dit is niet goed, ik moet er vanaf.” Maar jij bent helemaal goed met alles wat jij bent en met alles wat zich aandient. De methode die kan helpen als het gaat om pijn, emoties, trauma, schaduw is dat ALLES wat ik kan toelaten mij los zal laten. Iets wat zich aandient in jouw gezichtsveld wil gezien, gehoord en geleefd worden. Als je dat liefdevol en in zachtheid naar jezelf toe kan laten vanuit je hart dan zal je zien dat het op een gegeven moment op magische wijze gaat verdwijnen uit jouw leven.
Je hoeft je emoties niet los te laten, je kan emoties niet loslaten. Wat je wel kan is het toe te laten en het te omarmen. Alles wat je werkelijk toe kan laten, zonder oordeel, dat zal jou los laten. Het wil gezien worden en als de pijn gezien is heeft het bestaansrecht gekregen en dat is wat nodig was. Dus dan dient het niet meer en hoef je het niet meer als een schild/harnas met je mee te dragen. Je accepteert als het ware dat ze er zijn. Acceptatie van dingen die jij nog met je meedraagt, die je vaak vastzetten en je niet meer dienen, is erg belangrijk om door te kunnen wandelen naar jouw volgende mooiste versie. Zo kan de boel weer in beweging komen en komt er weer ruimte.
Emoties en vooral emoties die je hebt onderdrukt en vastgezet, die zoeken een uitweg. We hebben allemaal emoties en pijn vastgezet met name uit onze kindertijd. Alles wat je onderdrukt wil eruit en op het moment dat we die emoties kunnen toelaten, dat we beschikbaar kunnen zijn voor de pijn die in ons leeft dan kan die ons systeem verlaten. Je hoeft er niet vanaf, maar je mag er aan en alles wat je kunt toelaten zal jouw loslaten en bevrijden, zodat je meer levensvreugde kan gaan ervaren.
“Emoties en vooral emoties die je hebt onderdrukt en vastgezet, die zoeken een uitweg. We hebben allemaal emoties en pijn vastgezet met name uit onze kindertijd.”
Ieder van ons heeft heftige dingen mee gemaakt in onze jeugd die wij op dat moment niet konden verwerken, omdat het voor een kind veel te groot is. Wat doe je dan als kind? Je dissocieert, je zegt eigenlijk het is er niet en dat is een manier van overleven. Je ontwikkeld op die manier je overlevingsmechanisme, omdat je het anders niet meer kan overzien. Je parkeert het bij wijze van in de schaduw in de hoop dat je later opgroeit/volwassen bent er wel weer een keer op terug gaat komen. Maar de meesten van ons komen er nooit weer op terug, omdat het leven vaak gewoon doordendert.
Op het moment dat jij stil wordt en je naar binnen keert, dan denken die stemmetjes die misschien al 10, 20 of 30 jaar onderdrukt zijn en in de schaduw zitten: “Hey, zij/hij is even niet aan het facebooken of aan het rennen of aan het afleiden met televisie of aan het werk. Misschien heeft zij/hij nu de aandacht en wil naar mij luisteren, want ik probeer al zo`n 20 jaar de aandacht te trekken.
Omdat het me pijn doet. Omdat ik mij eenzaam voel. Ik voel me verlaten. Ik voel mij niet gezien. Ik voel mij verdrietig. Ik voel mij niet gehoord. Ik voel mij angstig. Ik voel mij schuldig enz..”
Wanneer je in staat bent om die emoties te laten bestaan lossen ze op, want elke stem die wordt gehoord zal vanzelf zwijgen en lost op.
Je kunt emoties alleen werkelijk toelaten en onder ogen zien als jij je er niet mee identificeert, net als met je gedachten. Jij bent niet je emoties en jij bent niet je gedachten. Je mag de emotie toelaten en van een afstandje aanschouwen. Als jij je er weer mee identificeert, wordt het weer te heftig en je systeem stopt het dan weer weg en blijft hierin dan vast lopen. Op die manier zie je vaak dat mensen steeds weer in hetzelfde cirkeltje blijven hangen. Als kind kon je het niet handelen, daar komt vaak de pijn vandaan en als jou weer iets triggert wat je daar meestal onbewust aan herinnert ga je weer zo reageren vanuit dat jonge kind dat je toen was. Maar dan vanuit de volwassen versie.
Dat is niet meer nodig. Jij bent nu volwassen en hebt altijd een keus hoe je met dingen die gebeuren om wilt gaan. Ga je in strijd en weerstand vanuit je ego reageren of ga je het liefdevol en in zachtheid vanuit je hart aanschouwen en voelen wat het werkelijk met jou doet? Vind je dit momenteel lastig en loop je vast in bepaalde stukken dat je het even niet meer overziet? Zit jij veel in de overlevingsstand maar zou je graag meer plezier in jouw leven willen ervaren? Zou jij meer vrijheid en levensvreugde in jouw leven willen omarmen en ontvangen? Neem dan gerust contact met mij op en ga ik met jou kijken hoe jij meer liefdevol thuis kan komen in Je Zelf. Dat is wat ik jou zo gun, wat jij zo meer dan waard bent en dat is jouw geboorterecht prachtig mooi mens die jij bent!!!
Geen Reacties